Sjeezus, die man heeft alweer een verslag...

Voor dit verslag maak ik meer gebruik van een bullet style zodat ik het hopelijk kort kan houden. Als iemand per se meer informatie wil over een bepaald onderwerp, dan hoor ik het wel! In ieder geval heb ik een goede tijd gehad in de milde winter van Siberië, die ons land waarschijnlijk helemaal op de kop had gezet.

Zondag 1 Maart

• Vroeg aangekomen, wist de naam van het hostel niet meer en kon geen wifi vinden. Taxi chauffeur belde een random hostel en bleek dat ik daar geboekt had. Hij wilde me ook brengen, maar daar deed ik niet aan mee. Het hostel was niet bepaald ver.
• Het hostel was een appartement in een flat en er werd eigenlijk nergens goed aangegeven dat het een hostel was.
• Er was maar één gast verder, een Engels meisje en ze heeft me Irkutsk een beetje laten zien.

Maandag 2 Maart

• Het Engelse meisje was weg en er kwam een Italiaan Filippo voor in de plaats, die ik op mijn beurt de stad even heb laten zien.
• Deze dag had ik na het uitslapen niet meer veel tijd omdat ik voor het eerst ging couchsurfen.
• Ik moest bus 28 hebben naar Zukova, ik verwachtte dat deze wel bij het treinstation stopte, maar dit bleek niet zo. Dus weer terug naar het hostel. Contact gehad met Valentina en ze besloot me op te halen. Hierdoor liepen we een half uur vertraging op.
• Voor mijn slaapplaats moest ik naar Angarsk. Een arbeidersstadje gebouwd om een van Ruslands grootste olie supplier Rosnevt ofzo in ons alfabet. Niet veel te zien en vroeger werden hier de mensen heen gestuurd om verplicht de handen uit de mouwen te steken.
• Moesten haar man Sasha nog oppikken en zijn naar de supermarkt gegaan voor het diner van die avond.
• Ik had even vlug een pasta klaargemaakt en toen zijn we een film gaan kijken in hun bioscoophuiskamer.
• Ze vertelde me over wat er te doen was in de regio.

Dinsdag 3 Maart

• Terug naar Irkutsk, al om 6u op omdat ik mee kon rijden maar zij ook vroeg moesten beginnen met werk.
• Filippo was ook nog in Irkutsk en we gingen samen naar Lisvianka. Een toeristisch plaatsje aan de rand van het Baikalmeer
• Het Baikalmeer is het grootste zoetwatermeer ter wereld en in de winter bevriest deze compleet.
• Eerst naar het musuem geweest wat ook weer niet zo speciaal was en waar alles alleen in het Russisch stond geschreven...
• Het meer opgegaan om rond te lopen foto’s te maken. Erg mooi en groot.
• Er rijden zelfs auto’s en vrachtwagen over het ijs op al dan niet officiële wegen.
• Dit jaar eigenlijk geen officiële wegen vanwege de milde winter, maar we zagen toch een kleine vrachtwagen rijden.
• Helaas was schaatsen niet mogelijk vanwege veel sneeuw en oneven ijs.
• Nog een stuk gelift omdat het dorpje zich uitstrekt langs de kust. Ik ging er van uit dat het gratis zou zijn, maar geloof dat de babuska van de vrouwelijke bestuurder ons geld afhandig wilde maken. Gewoon Spasiba gezegd met een glimlach en uitgestapt onder het mom van Yo nicht parle Russian.
• Lokale vissoep gehad (ouga) met Omul, een vis die alleen in het Baikalmeer voorkomt.
• Weer terug naar Irkutsk, met de minibus en ik had ook drie ski instructrices leren kennen onderweg die me hielpen met het regelen van een bus naar Baykalsk, omdat ik hier wilde gaan skiën de volgende dag.
• Een instructrice ging bijna jaarlijks naar Oostenrijk om daar de Russen te leren, maar om de een of andere reden was dat dit jaar niet nodig...
• Het goedkoopste hotel genomen waar ik na drie uur reizen voor de deur werd afgezet (was toch gewoon het volgende dorpje op de kaart???)
• In het hotel had ik een kamer met zes bedden, maar ik was de enige op de kamer, dus voor €6 best prima.
• Ik wilde wel graag nog wat eten, na wat moeilijke communicatie met de eigenlijk vloeiend Engelssprekende receptioniste hielp een telefoongesprek met ene Mitri me wel verder.
• De kok werd opgetrommeld om 10u om nog voor één gast naar het hotel te komen voor te koken. Dit hoefde van mij eigenlijk ook weer niet, maar goed, het viel niet mee om dit beleefd af te slaan.
• Mitri en de kok Sasha waren denk ik een half uur later in staat om mij te ontvangen in de troosteloze kantine, met één poster van Sochi gedecoreerd.
• Het eten was Omul, maar nu in de gebakken variant. Ook kreeg ik nog een salade, kreeg ik rauwe Omul met zout en meer dan genoeg brood. Mitri zei dat ze me gingen overfeeden, maar gelukkig bleef ik maar één nachtje.
• Voor de moeite die één Hollandse gast ze bezorgde laat op de avond pakte ik een fles Russische cognac erbij die ik uit het niets gekregen had van een Rus op het Baikalmeer die nauwelijks één woord Engels kon.
• De fles hebben we met z’n 3en leeggedronken en drinken konden ze geloof ik wel.
• Mitri was eerst een steward voor Air France, maar was nu hier om voor zijn zieke moeder te zorgen.
• Ik heb misschien niet heel vaak gevlogen, maar meestal zijn stewards op vliegtuigen vergelijkbaar met mannelijke kappers als ik zo vrij mag zijn om deze vergelijking te maken (vooral in Rusland)
• Ik had dus ook het idee dat Mitri iets te vriendelijk was, maar goed, hij sprak wel een woordje Engels en had toch gezorgd voor genoeg eten. Slapen dan maar.

Woensdag 4 Maart

• Om kwart voor acht gewekt door Mitri, terwijl ik had afgesproken om 8u aan de ontbijttafel te verschijnen. Ze waren al aan het wachten.
• Ik gaf aan dat het ontbijt mij niet uitmaakte de voorgaande avond, als het maar gemakkelijk voor ze was. Ik stelde voor havermout of eieren met brood ofzo. Ik kreeg beide en ook nog een soort van turn-around-bitches op Russische stijl.
• Veel te veel, net als de avond ervoor. Ik was alleen benieuwd naar de rekening die wel even samen zouden voegen van de avond ervoor en het ontbijt. Als ze namelijk alles gingen rekenen wat ik eigenlijk niet besteld had en ook niet opgegeten had, zou het in een gemiddeld resaurant een aardige rekening kunnen worden. 1000r (rond de €14) dus prima. Hiervoor brachten ze me ook naar het skigebied waar eigenlijk een taxi voor nodig was.
• Ook stond Mitri erop dat ik een minibus naar Irkutsk zou reserveren omdat ik er anders geen zou krijgen. Ik had geen idee hoe laat en zei dat ik dit wel zou regelen bij het skiresort waar Valeria, de Engelssprekende instructrice, achter de bali zou staan.
• Maar Mitri stond erop en beval mij om te bellen, dat ik probeerde af te wimpelen omdat bellen voor mij duur is, waarna ik zijn telefoon kreeg. Dus toch maar die bus geregeld alvast.
• Wel uiterst vriendelijk afgezet bij het skiresort waar Mitri met me mee naar binnengaan om haast te kijken of mijn skischoenen wel paste. Afscheid genomen van Mitri en de skipas&-spullen geregeld. Voor denk ik nog geen €25 kon ik de pistes op.
• Het gebied was niet erg groot, maar voor een halve dag meer dan de moeite waard. Met drie afdalingsrichtingen met een hoogteverschil van ruim 500m lukte me het net om alle pistes minstens één keer te pakken. De liften vond ik wel een beetje traag, dus wellicht als die sneller waren geweest.
• Aan de andere kant (niet van de berg, maar als verbindingswoord gebruikt hier. Ik merk verder dat zelfs de bullet-style leidt tot een lang stuk tekst en dat ik eigenlijk alleen winst boek door weinig tot geen verbindingswoorden te gebruiken. Ik ben geen professionele schrijver van lange of korte verhalen. Ook op de universiteit heb ik hier wel eens moeite mee, vooral om mijn eigen werk te reviseren. Telkens weer iets opnieuw overlezen en nadenken of ik het wel juist heb opgeschreven, heb ik fouten gemaakt, kan het beter, schrijf ik wat ik wil zeggen. Ik heb liever dat het gewoon in één keer goed is en eventuele fouten neem ik wel op de koop toe. Ik ben me er aan de andere kant (weer verbindingswoord) wel van bewust dat ik soms in het midden van een lange zin dus weet ik dat ik het fout doe mijn gedachte afdwalen en overblijft twee verschillende incongruentie van den ergste tragedie die achterlaat wat hier voorgaande gepoogd is beschreven te worden waardoor het er soms niet eenvoudiger op wordt om te begrijpen wat ik begrijp, savvy?) Enfin, de zon scheen, de sneeuw was vers van een paar dagen eerder en er was nog geen Russische hond op de piste, wel één kat. Als uitzicht op de geheel was een geheel bevroren Baikalmeer dat reikte tot hoe ver ik kon kijken de kers op de slagroom van het warme appelgebak op een porseleinen schoteltje op het antieke tafeltje van de marmeren tegelvloer met vloerverwarming. Dus had ik het erg naar m’n zin op de pistes en na jaren niet skiën ging het best prima. Rustig opgebouwd en daarna gewoon alle zwarte pistes gepakt. Een mooie dag, met een lange terugreis van minstens 5u naar Angarsk.
• De laatste avond op mijn couchsurfing adres was het feest omdat Valentina haar diploma binnenhad. Dus Russische soep, verse vis, bier, chips, chocolade cake en The Hobbit 3 in het Russisch, hiephoi.

Donderdag 5 maart

• Weer vroeg op, als ontbijt chocoladecake. Afscheid genomen van mijn eerste couchsurfingspot, zeer goed bevallen. In mongolië weer vanaf morgen (tante Riet of ome Theo?!)
• Tweede ontbijt net gehad en ben nu aan het typen en aan het bedenken wat ik tot 10u vanavond ga doen, want dan gaat mijn treinreis weer verder.
Nog even wat meer random shit so far voor het geval dat de vorige keer goed bevallen is.
• Ik heb denk ik alle eetbare vis van het Baikalmeer gehad in al zijn vormen
• Ook in Siberië is bijna overal wifi
• Een enkel ritje met een soort van lijnbus kost 12r (nog geen 20 eurocent) waarbij het aantal haltes niet uitmaakt
• Deze bussen reden al toen Stalin zijn snor nog moest groeien
• Minibussen zijjn iets duurder maar voor €3,50 ben je ook zo’n 3½u onderweg
• Auto’s zijn hier Europees of Japans, wat uitmaakt voor de positie van het stuur
• Ik ben wel redelijk zeker van het feit dat het de positie van het stuur nog steeds betekent dat er rechts gereden dient te worden
• Met de drukte van vanmorgen twee grote botsingen gezien en verder nog wel wat meer capriolen
• Engels was een verplicht vak tijdens de Sovjet Unie maar het onthouden hiervan is ook afgeschaft.
• Bont is hier mode
• SIM-kaarten uit de regio van Moskou werken niet in Siberië of valt onder bellen in het buitenland
• Russen eten alles voor ontbijt blijkbaar, friet bijvoorbeeld.
• Misschien had ik dit al verteld, maar op treinstations geldt alleen de tijd uit Moskou ook al is het hier vijf uur later
• Het is verwarrend voor mij dat plaatsjes op de kaart dichtbij elkaar lijken te liggen, maar dat ik hiervoor waarschijnlijk een Europese schaal gebruik
• Mijn tijd in Siberië was top

Huishoudelijke mededeling: Ik had ook nog een verslag 1.0, die stelt niet heel veel voor, maar omdat die tegelijkertijd is geüpload met 2.0 is die misschien over het hoofd gezien. Foto’s staan op facebook, maar kan wellicht ook wat hier posten.
Do svidanje