Doorgezakt en doorweekt

08. Guangzhou & Zhangjiajie

Gevlucht uit Shanghai, was het tijd om te crashen bij twee Oekraïners die kort na de het conflict in China Engelse zijn gaan doceren op een kindergarten. Hun lievelingsijsjes zijn raketjes, maar dat geheel terzijde. Laat aangekomen en met een van de laatste metro’s mijn doel kunnen bereiken. Een biertje gedronken met Misha en toen maar gaan slapen want iedereen was moe, ik ook en misha ook en die moest de volgende dag weer gaan werken.

De volgende ochtend zelf maar een rondje gaan lopen in een subtropisch China. Het was meteen duidelijk dat de temperatuur en de luchtvochtigheid hier wat hoger lag dan op mijn vorige bestemmingen. Op een begeven moment (Polovski, 2006) na wat ronddolen begon ik te denken dat ik een beetje verdwaald was. Gelukkig bleek mijn richtingsgevoel na een wandeling van een uur toch redelijk want ik vond weer een bekend punt. ‘s Middags was Cheba (de andere Oekraïner) vrij en we besloten weer te gaan lopen. Cheba wilde een grote brug oversteken, omdat die zo groot was zou het wel mooi zijn om daar over heen te lopen. De brug konden we na een korte afstand inderdaad al van verre zien. Dus onze weg richting de brug gebaand. Daar in de buurt was het zoeken naar een mogelijkheid voor voetgangers om over te steken. Cheba was er van verzekerd dat dit zou moeten kunnen, maar ik had toch een lichte twijfel. Na een uur om de brug heen te zijn gelopen werd het wel duidelijk dat je als voetganger niet zo maar de brug over mag. Maar een motorrijder aangehouden en die heeft ons voor wat centjes naar een metrostation gebracht.

Later nog even door het nieuwe centrum gelopen. Bij de Four Seasons naar boven gegaan omdat we daar gratis vanaf de 70ste verdieping naar buiten konden kijken. Vervolgens naar de Kanton Tower gegaan. Een toren gebouwd ter ere van de Asian Games van 2010. Hiervoor waren een boel gebouwen en stadions gepland waar nu helemaal niets meer mee gedaan wordt. Dan wordt wel pijnlijk duidelijk dat ze hier maar lukraak geld besteden. De Kanton Tower zou eigenlijk doorgaan als een tv-toren maar iedereen maakt gebruik van internet tv tegenwoordig... Enfin, ‘s avonds wat biertjes achterover getikt en naar Frozen Planet gekeken.

Mijn nagels waren wel aan een verzorgingsbeurtje toe dus liet ik me ‘s morgens verwennen bij de pedicure, echt mijn ding. Daarna nog even wat rondgelopen en ‘s middags met de boys gechilld en aan de Gin-7up gegaan. ‘s Avonds de stad ingegaan om eens lekker op z’n Oekraiens uit te gaan. Veel biertjes gehad en het was een zeer gezellige avond waar we ook een kleine buit hadden. Twee lepels, twee bierpullen en net geen gratis ijsje want de Chineze winkelbediende had me door. Op straat flink wat streetfood ingeslagen. Het eten was goed alleen vond ik de door mezelf gekozen hanenpoten wat minder. Te veel bot. Naar bed.

Een mega kater aan de vorige avond overgehouden had ik geen puf om die dag nog maar iets te doen. Ik moest alleen ‘s avonds de trein hebben naar Zhangjiajie en daar kon ik me dan toch toe zetten om die te halen. Mijn Oekraiense gastheren waren erg gezellig en ik zou er zo weer langs gaan. De treinrit van 13u was deze keer op een hard seat. Deze zijn helemaal niet zo heel hard, maar comfortabel is nou ook weer niet een passende beschrijving. Ik had wel mijn bankje alleen, maar slapen in zo’n wagon is niet heel fijn.

In Zhangjiajie aangekomen op zoek naar mijn volgende Couchsurfadres. INTERMEZZO. ‘The best things in life are free’, Couchsurfen is free, ik bedoel maar. Alleen volgens pap moet ik toch wat voor de mensen terugdoen. Ik kan daar toch niet zo maar een bed claimen en gratis vertoeven zonder een vinger uit te steken. Nou dat kan dus wel en omdat ik zo gezellig ben, vindt iedereen dat prima. Couchsurfing, I love you. Ik dacht voorheen dat hostels chill waren omdat ze zo goedkoop zijn en je er vaak medereizigers ontmoet. Bij CS kan dat dus ook gewoon en je host is meestal net even wat chiller of minder omzet geöriënteerd dan hostelmedewerkers. Enfin, door met mijn verhaal.

Nora, een lokale Chinees, zou me deze keer een bed ter beschikking stellen. Na wat over en weer gebel wist ze me te vinden en had ik mijn kamer. Weer een hard Chinees bed maar dat is normaal hier. Het regende voor de eerste keer tijdens mijn reis stevig en ononderbroken. Toch zei Nora dat het dan juist heel mooi kan zijn in het park. Welk park, het ‘Zhangjiajie National Forest Park’. De rotsformaties dienden als inspiratie voor de Avatar film. Na wat buswerk aangekomen bij het park en met mijn rijbewijs de studentenkorting gepakt omdat ik mijn studentenkaart ben vergeten (dom, dom, dom). Maar een rijbewijs werkt ook gewoon. Het park was mysterieus, wonderbaarlijk, majestieus, mooi, enerverend, prikkelend, uitdagend, grensverleggend en nog veel meer. Ik kan het moeilijk gaan omschrijven hier en de foto’s die ik heb proberen te maken vind ik in het niet vallen van mijn eigen amateur foto’s. Iedereen moet dus zelf een kijkje gaan nemen wat je eigenoogcamera zal het net wat beter registreren. Anders is Google je trouwe vriend als je niet in China bent. De drie-dagen-pas heb ik ten volle benut en heb heel het park doorgelopen en geklommen. Het was op zich best zwaar. Drie dagen doorweekt. De eerste dag vooral door regen en de andere twee door mijn eigen zweet. Die laatste twee was het een beetje bewolkt en ver in de twintig graden. Afzien dus, maar het was het waard.

Na mezelf drie dagen de pleuris te hebben gelopen was het tijd voor rust. Oh nee, niet echt. Ik had Nora eigenlijk helemaal niet goed gesproken omdat ik steeds de hele dag in het park was. Maar nu was ik klaar en zijn was al die tijd vrij. Een aardig meisje en tijdens de dagen dat ik haar kort zag was het wel gezellig. Dus gingen we mijn laatste avond lekker op straat hot pot eten. Je kon alles pakken en aan de kleur van het uiteinde van het stokje werd de prijs betaald. Kostte helemaal niets en zeer de moeite waard. Dan ook nog even op bezoek bij een traditionele Chineze wijnbrouwer. Een vriend van Nora dus ik verwachtte van haar leeftijd (ook 23), maar dit bleek niet zo. Hosier (baard) op zijn Chinees was een man 30 jaar ouder dan mij met een lange baard en altijd in blote bast lopend.

Hij heeft z’n brouwerij midden in het oude gedeelte en dat straalt ook van het straatbeeld af. Veel mensen op straat die elkaar allemaal leken te kennen en erg benieuwd wat ik aan het uitspoken was. Ik kreeg m’n eerste kopje Chineze wijn voorgeschoteld. Deze wijn bevat maar liefst 51% alcohol en wordt voornamelijk van rijst gemaakt. Ze hadden wel verschillende varianten dus die moest ik dan weer proeven. Sticky rice wine was toch wel mijn favoriet met een vernieuwende smaak voor alcohol. Het beste is dat deze wijn heel smooth dronk en dat je eigenlijk helemaal niet goed merkte dat het half alcohol was. Hosier verzekerde mij dat dit komt doordat het puur natuur was en dat er geen chemicaliën e.d. waren toegevoegd wat dit wel doet veroorzaken bij andere dranken. Hij verzekerde mij ook dat ik hiervan geen hoofdpijn zou krijgen of een droge mond de volgende dag. Nou die proef wilde ik wel op de som nemen en ik besloot genoeg achterover te slaan maar hier werd ik ook zeker tot toe aangemoedigd. Hosier besloot me al snel een half liter flesje te vullen als kado. Daarna werd besloten dat Nora en ik ook mee konden naar de Chineze BBQ all expenses paid. Hiervoor werd nog een kleiner flesje voor mij gevuld voor tijdens het eten. De BBQ was geweldig met en grote pan met garnalen of kleine kreeften, kip, noedels, oesters en van alles. We besloten naar huis te lopen, terwijl ik flink aangeschoten was. Het kleinere flesje heb ik zelfs net niet soldaat kunnen maken voordat ik mijn ogen dicht deed.

De vorige avond was ook besproken om vandaag weer te gaan lunchen bij Hosier. Ik was vroeg wakker en wat denk je, geen hoofdpijn of droge mond. Vooral van een droge mond heb ik meestal last. Ik drink dus nog alleen maar Chineze wijn van Hosier. We waren een beetje aan de late kant dus mocht ik met de scooter van Nora’s vriend naar Hosier toerijden. Ook weer een ervaring in het Chineze verkeer. Daar aangekomen was Hosier bezig met verhuizen omdat de oude stad wordt vernietigd voor nieuwbouw zoals dat hier zonder problemen kan worden gerealiseerd door de overheid. De lunch stond op tafel en er was weer van alles wat om mijn buik van rond te eten natuurlijk met wat Chineze wijn erbij. Na het eten met een fotograaf/journalist en een goede vriend van Hosier door de oude stad gelopen. Wat er nog van over is dan. Mensen zijn hier best kritisch op het handelen van de overheid maar weten dat ze geen macht hebben om er iets te tegen te doen. Tijdens de wandeling ben ik wel 100 keer op de foto gezet en Nora vertelde me dat ik misschien wel in de krant kwam, we’ll see.

En nu pap, doet deze jongen dan eindelijk iets terug. Ik besloot Hosier te helpen met het verplaatsen van de Chineze wijn en dan deze keer niet naar mijn slokdarm. Dus met grote jerry cans een paar keer in de broeierige hitte op en neer gelopen. Ik kon nog wel een paar keer gaan maar Hosier vond het al geweldig en gaf me nog een flesje kado. Nu heb ik een voorraad van 1,5L en als ik de volgende keer kom ben ik altijd welkom en zal Hosier voor me zorgen. Erg vriendelijk en de hele straat stond vol met een publiek dat keek naar die zwetende werkende blanke daar zo in die oude straat. Afscheid genomen van Hosier en mijn dank betuigd op naar huis. Maar ik had een flink glaasje wijn op. Ik zei tegen Nora dat ik me wel OK voelde en dat ik wel kon rijden. Ik stopte ook even bij een supermarkt om wat waar voor in de trein in te slaan. Toen merkte ik toch wel dat ik de wijn voelde. Toch maar naar huis gereden zonder problemen. Mijn spullen gepakt en op naar de trein.

In de trein zat ik tegen de meest vervelende vrouw ooit. Ze probeerde de hele tijd te slapen maar dat lukte d’r niet en dat zat ze allemaal geluiden te maken. Toen trok ze ook nog d’r schoenen uit en daar had de hele wagon en vooral ik last van. Die paar uur waren niet mijn beste in de trein. Daarna vier uur moeten wachten op de volgende trein. Dan kom ik rond het middaguur aan in Guilin voor mijn laatste stop in China om vervolgens naar Hong Kong te verkassen voor een paar dagen en dan naar Indoland te vliegen.


RSSS:
• Chinezen hebben echt lak aan alles maar dat komt denk ik omdat het een samenleving van eenlingen is die nooit de hierarchie van broederschap of zusterschap hebben ervaren.
• Chinezen kunnen best kritisc zijn op de staat
• Veel zwervers zijn oude mensen omdat zij geen pensioen ofzo krijgen en als niemand voor ze zorgt op hun oude dag staan ze er alleen voor.
• Ouderen zijn wel nog best kwiek voor hun leeftijd.
• Zonnebrandcrème bevat hier een middel waardoor je blanker wordt.
• Ontbijt-lunch-diner is hier alledrie hetzelfde. Of rijst of noedels en dat blijf ik toch maar vreemd vinden.
• Zelfs auto’s zijn namaak hier. Veel herkenbare automodellen hebben ineens een ander logo...
• De Chinezen weten bij alle toeristische plekken entree te vragen al is dit soms niet veel.
• Mijn rijbewijs kan ook als rijbewijs fungeren dus iedereen kan gewoon proberen iets te laten zien met een foto hier als je er een beetje jong uitziet.
• Langzaamaan begin ik hier en daar toch wat spullen kwijt te raken...
• Chineze thee is erg goed maar die komt volgens mij niet buiten China.
• Goede supermarkten zijn schaars en de meeste bevatten geloof ik alleen drank en snoep.
• Hard seat treinen zijn het goedkoopst maar allerminst comfortabel. Er worden vaak ook meer kaartjes verkocht dan stoelen en dan moeten mensen maar gewoon staan.
• Aan boort komen ze op de tien minuten voorbij te schreeuwen met van alles en nog wat om te verkopen. Erg vervelend als je probeert te slapen.
• That’s all for now.

Tabee