Update

Tijd voor een update wat betreft de stand van zaken in Zuid-Afrika. De laatste keer eindigde ik met het appelkamp. Het appelkamp was vooral erg mooi overdag en ’s nachts ijskoud. We moesten in houten hutjes slapen dus daarom was die kou niet zo fijn. De eerste dag zijn we een zoektocht gaan doen door Grabouw, om het wat beter te leren kennen. Op zich wel leuk maar niet echt spannend ofzo. ’s Middags gingen we hiken door de bergen, uiteindelijk bleek dit neer te komen op een ritje door de bergen met een bakkie en een grote aanhanger. Weliswaar heb ik kunnen genieten van de uitzichten en de waterval maar het was niet echt uitdagend. ’s Avonds hadden we djembe-les met z’n allen. Dit was wel leuk om te doen en het bracht wat leven in de brouwerij. Uiteindelijk hebben we afgesloten met een feestje. De volgende dag zijn we weer met het veetransport gaan rijden naar een dam en daarna konden we ziplinen en kanoën. Klinkt allemaal wel aardig maar het stelde niet zo veel voor. De conclusie was voor de meeste en van mij dat het weekend gezellig was maar het de activiteiten niet zo heel veel voorstelden. Daarbij kwam nog dat de communicatie slecht was en dat het eten pas gegeten werd wanneer het allang koud was.

Toch maar beginnen aan mijn eerste stage week. Ik had mijn supervisoren al ontmoet maar nu was het dus tijd om echt te gaan werken. We hebben eerst kennis gemaakt met iedereen op de municipality. Daarna zijn we begonnen met inlezen over onze onderwerpen. Veel, veel, veel lezen. Dit was dus enorm saai en daarom had ik moeite om mijn ogen steeds maar open te houden. Het project gaat over de Food Gardens in de verschillende wards. Deze tuintjes liggen in de townships. Mensen mogen stukken grond van de gemeente gebruiken om hierop te verbouwen als hun aanvraag is goedgekeurd. Dit gebeurt al een ruime tijd maar de gemeente heeft niet echt het idee dat het werkt zoals het zou moeten. De meeste tuinen produceren (als ze dat nog doen) voor zichzelf en er wordt dus niets mee verdiend. Het resultaat is dus dat de mensen vanwege ontbrekende andere inkomsten niet meer kunnen betalen voor tuingereedschap en zaden. Daarbij komt nog dat ze vrijwel geen idee hebben van hoe ze groenten moeten verbouwen. Het probleem is ook dat de mensen uit de community denken dat de gemeente overal voor op moeten draaien en het ook moet uitvoeren. In principe zijn ze gewoon erg lui. Daarom is aan ons te taak om deze mensen te helpen op een duurzame manier zodat ze zelf verder kunnen groeien en dat ze niet weer een jaartje vooruit kunnen met nieuwe middelen die ze gekregen hebben, maar dat ze gaan inzien dat ze er geld mee moeten verdienen om ze de tuin bij te kunnen houden en uiteindelijk geld gaan overhouden. Ik moet me vooral bezighouden met het zoeken van markten en manieren om hun groente te kunnen verkopen.

Daarnaast is er ook nog een ander project. Hierbij moeten we de crafters uit het gebied gaan helpen. Crafters zijn ambachtslieden die iets zelf maken. Het probleem is dat veel van deze mensen iets maken maar dat ze geen idee hebben hoe ze het moeten verkopen. Wij willen ze op de hoogte brengen van beurzen en markten die ze zouden kunnen bezoeken. Het is zelfs mogelijk dat de gemeente de producten thuis bij ze komt halen en ze dan voor hun verkoopt. Op vrijdag 7 september is er al de eerste beurs, The Caledon Country Fair. Daarom zijn we bezig geweest met zo veel mogelijk crafters te bezoeken en te kijken of hun spullen verkoopbaar zijn. Over het algemeen maken ze mooie dingen die wel voor een paar euro verkocht zouden kunnen worden. Ik ben echter niet echt op de hoogte van de Afrikaanse prijzen en die moet ik voor ze gaan uitzoeken omdat ze zelf maar een prijs verzinnen. Ik vind dat dit project meer in mijn studiegebied ligt dan het ander, maar het is ook verstandig om te kijken wat ik bij het andere project kan betekenen, voor mijn partner in crime Lieke geldt eigenlijk weer het tegenovergestelde.

Karin het hoofd van het Theewaterskloof project had tegen ons gezegd dat Zuid-Afrikanen gewoon punctueel waren en dat we gewoon op tijd moesten komen. Ik dat ik binnen een week dit fabeltje kan ontkrachten en we hebben dus een heleboel kunnen wachten. Afspraken worden vergeten of laat afgezegd. Iedereen komt over het algemeen wel een kwartiertje te laat. Dit werkt een beetje vermoeiend op ons maar we beginnen er aan te wennen en zodoende kunnen we het ook implementeren in ons eigen leventje. Het ontmoeten van allerlei mensen is wel indrukwekkend. We komen in contact met Zulu’s en Xhosa’s waar geen hout van de geluiden die uit hun mond komen te maken is. Daarom is het handig als er iemand bij is die het kan vertalen. Inmiddels kunnen we wel steeds beter Afrikaans en hebben we het al een keer in ons eentje gered toen we ergens binnenkwamen waar niemand Engels sprak. Het hoogtepunt van de crafter bezoeken was toch wel de alpaca farm. Een Brits stel houdt op hun erf zo’n 30 alpaca’s en van het wol maken ze dan allerlei kledingartikelen van superzacht fijn wol.

Qua leven is het hier ook prima, het weer wordt steeds beter want we zitten inmiddels alweer in de lente. Nog even en de korte broeken en hemdjes kunnen gedragen gaan worden. Alleen ’s nachts koelt het nog redelijk af en als de zon niet schijnt is het toch nog best wel koel. Met de groep gaat het ook nog goed. Ons drie mannen leveren goed verzet tegen de vrouwen die toch wel in de meerderheid zijn met hun achten. We zijn een weekend met z’n allen gaan stappen in Kaapstad. Hier was ook de Genadendal groep bij dus we waren met een totaal van 20 mensen. Het was een leuke avond maar je wordt wel een beetje moe van iedereen die om geld zit te schooien en de volgende dag was er een raam bij een van onze auto’s ingeslagen. De buit, één regenjas. Dus op het politiebureau aangifte doen en terug naar Grabouw.

Omdat ik van mijn stageplek permissie heb gekregen om ook bij andere projecten mee te helpen waar mogelijk ben ik ook maar met de sportstudenten op stap gegaan. Lekker een potje voetballen met 40 Afrikanen op een veld waar we eerst de koeien van af moesten jagen. Dit veld was ook meer geschikt om koeien op te houden en mijn enkeltjes hebben het zwaar te verduren gehad. Verder ben ik nog soep gaan uitdelen op vrijdag maar het was zo’n slecht weer dat de opkomst niet zo heel erg groot was. Er waren maar enkele kinderen die aankwamen rennen met een bakje om wat soep en brood te krijgen.

Het afgelopen weekend zijn we naar Monkey Town gegaan om wat verre familieleden te gaan bezichtigen. Het stelde eigenlijk niet veel voor en we waren er na een uurtje wel doorheen. Zaterdagavond zijn we gaan stappen in Somerset, dit ligt net even iets dichterbij dan Kaapstad en we hadden geen zin om een hostel te huren dus we konden prima terugrijden. De mannen lieten me even in de steek en ik kon dus als opperhoofd van de meisjes meegaan. Geluk bij een ongeluk. We reden door een grote pothole en een van onze auto’s had meteen een platte band. Daarom heb ik net voor het uitgaan nog even een bandje kunnen vervangen. Ging prima en dus weer verder met de reis. Komen we bij de bar, was ik de enige die entree moest betalen omdat mannen maar tot half 11 gratis binnen mochten. Het was binnen heel wat anders dan in Kaapstad. Hier was het bijna alleen maar blank en in de bar in Kaapstad waren er bijna alleen maar coloureds en blacks. Uiteindelijk bleek het een gezellige avond maar door de vermoeiendheid van de dag ervoor kakte ik wel een beetje in na 2u en ik was niet de enige. We hebben toen besloten om het om kwart over 3 wel goed te vinden en zijn gegaan. We liepen naar onze auto’s en het was duidelijk dat het steegje dat we hadden gekozen om te parkeren niet de beste was. Bij dezelfde auto (de enige groep met een polo die groter is omdat zij hier tien maanden blijven) was weer hetzelfde raam ingeslagen. Deze keer moest de radio eraan geloven. Die waren ze in Kaapstad blijkbaar vergeten. Gelukkig dat ik mijn jas in de kofferbak had gelegd door het voorval van de week ervoor. Konden we weer lekker naar het politiebureau en kwamen we om kwart over 5 thuis.

Zondag moesten we alweer vroeg uit de veren omdat onze dorpspapa P. Bear aka Paddy Cool een pooitjie en een braai bij de Steenbrasdam had geregeld. De dam lag hoog in de bergen en keek uit over Gordon’s Bay en dat was best wel een mooi uitzichtje, voor foto’s verwijs ik naar Facebook. De dam is sinds 5 jaar afgesloten voor publiek maar omdat een vriend van Paddy, Edroy, bij de dam werkt konden we toch naar binnen. We zijn eerst even op bezoek bij de dam geweest, hier mochten we even spelen in het water voor de dam. Daarna zijn we naar een soort verlaten vakantieparkje op het terrein gegaan. Het was superrustig, mooi weer en prima om lekker in de zon te gaan zitten. Ik heb toen lekker meegedaan met cricket. Paddy en z’n zoons, Parescio, Mikael en Joshua (namen kunnen misschien verkeerd gespeld zijn) en nog Turiq een ander jongetje. Ik snapte niet veel van de regels en moest alleen maar achter de bal aanrennen om die terug te gooien. Toen ik mocht bowlen wist ik een wicket te raken. Het moment van de wedstrijd was toen ik aan slag was. Paddy gooide aan en ik sloeg de bal figuurlijk het stadion uit. Probleem was dat de bal in de bomen bleef hangen en dat ik dus eigenhandig had gezorgd dat een groep Afrikanen hun geliefde cricketspel moesten staken. Daarom zijn we overgegaan op rugby, maar dan touch. Hierbij moet je iemand aftikken i.p.v. op de grond werpen. Ik geloof dat we gewonnen hebben maar de spelregels waren me nog niet helemaal duidelijk. Toen zijn we lekker pooitjie gaan eten was een soort ijzeren ketel is waar van alles ingegooid wordt. Het eten was echt heerlijk en de hele pot is uitgeschraapt. Ik ben daarna nog wat met de kinderen gaan spelen en was helemaal uitgeput toen we naar huis gingen. Thuis aangekomen ben ik gaan douchen en om kwart voor negen al op een oor gaan liggen. De volgende dag was weer vroeg stage.

Dit is even kort, al valt er over te discussiëren of het echt zo kort is, een samenvatting van de afgelopen weken. Volgende keer weer veel meer leesplezier vanuit een dan hopelijk nog zonniger Afrika. Terwijl jullie nu maar eens lekker de herfst in mogen gaan, krijgen wij het hier alleen maar warmer.

Groeten uit Grabouw