Beter laat...

Hullo allemaal,

First of all. Ik heb de laatste tijd geleden aan een ernstige vorm van writer’s block. Deze ontwikkelingen resulteerde in een situatie waarin mijn inspiratie omtrent verslagen schrijven tot een dieptepunt terechtkwam. Maar nu de zon hier eindelijk begint te schijnen en het in Nederland kouder begint te worden is het toch maar weer eens tijd voor een verslag voor jullie lieve mensen in de kou, die bij ons nu gelukkig ver te zoeken is.

Weekend 1

Omdat ik nu een paar weken terug moet denken kan ik eigenlijk alleen maar de hoogtepunten van de weekenden terugvinden en de doordeweekse stage zal ik aan het eind even kort af doen met een stand van zaken.

Paddy onze papa in Grabouw was jarig in het weekend en dat moest gevierd worden. Hij vierde zijn verjaardag tegelijk met die van Niek dus dan gaat het hier dus om 29 september. Het feest was geslaagd, we hadden een liedje (met choreografie) ingestudeerd. Een persiflage van het nummer Daddy Cool van Boney M dat werd omgedoopt, geheel verassend, in Paddy Cool van Stefey G. Het filmpje is als het goed is ergens terug te vinden op facebook maar niet op die van mij. Ik ben nogal lui geweest wat dit betreft omdat ik toch al zoveel op andermans foto’s sta. Verder was het natuurlijk een zatte bedoeling en er zijn genoeg dingen gebeurd die het daglicht niet kunnen verdragen dus daar zal ik jullie maar niet mee beschamen.

Na een brakke zondag hadden we in de avond een actieve activiteit gepland, namelijk: Lion’s Head (deze berg heeft iets weg van de kop van een leeuw) beklimmen. Dit is een berg die voor de Tafelberg ligt en uitkijkt over de oceaan en over de stad. We moesten de berg per se op zondag beklimmen omdat de mooiste plaatjes oplevert als dit gedaan wordt met volle maan. De beklimming ging vrij aardig al waren we een keer verkeerd gelopen en toen zouden we alleen verder kunnen met echte klimattributen zoals touwen e.d.. Daarom zijn we omgedraaid en hebben we de goede weg gepakt. Deze route was veel meer klimmen dan de Tafelberg oplopen via Platteklip Gorge wat alleen een steile weg is. Eenmaal bovengekomen hebben we kunnen genieten van het ondergaan van de zon in de oceaan en het opkomen van de maan. Het was echt een bijzonder mooi fenomeen om Kaapstad vanaf deze plek gade te slaan. Na dat we nogal koud waren geworden en vonden dat we genoeg hadden gezien zijn we weer de weg naar beneden ingeslagen. Inmiddels was het donker geworden en ondanks de volle maan was het toch verdomd handig om een zaklamp te hebben. Gelukkig heb ik van Niek zijn hoofdzaklamp geleend zodat ik mijn handen nog zelfs vrij zou hebben gehad. Wat hier wel noodzakelijk voor is, is dat ik het zojuist benoemde hoofdlampje wel mee had moeten nemen. Gelukkig waren we met een groep van 10 dus dat betekent dat men ook gebruik kan maken van elkaars licht. Uiteindelijk hadden we 3 en een half lampje met ons tienen dus dat ging helemaal goed komen.

Gelukkig zit op mijn superdeluxe Nokia een lampje en daar moet ik het dan in een duo mee redden. Het was soms even goed opletten en uitkijken maar uiteindelijk ben ik zonder kleerscheuren bij de auto aangekomen. Het was laat toen we thuis waren en de volgende dag was het alweer vroeg stage.


Weekend 2

Na een week stage is het natuurlijk weer tijd voor 3…2…1.. Het Weekend! Dit weekend zouden we voor de eerste keer twee nachten verblijven in Kaapstad waardoor we eens een keer geen last hadden van het vroege uitchecken en dat we al onze spullen mee moesten nemen. De stapavond was zoals gewoonlijk gezellig maar toen we de volgende dag naar onze auto liepen was er bij 2 van de 3 auto’s ingebroken. Daarbij kwam nog dat we een parkeerboete kregen omdat we daar die morgen niet mochten staan. Onze auto was deze keer ook aan de beurt en helaas lag Nieks camera er nog in, sorry daarvoor nog my Bru. Eerst zouden we dus even langs het politiebureau moeten gaan om een proces verbaal op te maken. Zoals ik benoemde ‘even’, gaat die vlieger meestal niet op zoals men in Nederland doet denken. Even duurt hier een lange tijd en ook al was er niet eens een hele lange rij bij het politiebureau heeft even ruim 3 uur geduurd. Van onze zaterdag hebben we dus niet veel kunnen maken. Nog maar een avondje stappen om alles weg te drinken.

De volgende dag hadden we weer een tripje gepland, deze keer was Robbeneiland aan de beurt omdat iedereen die in Zuid-Afrika(lees: Kaapstad) is geweest natuurlijk hier moet zijn geweest. Niek had mij de trip twee jaar voorheen bespaard omdat het volgens hem niet veel voorstelden. Maar nu ik hier toch een poos verblijf moest het eiland toch even aangedaan worden. Omdat wij hier inmiddels gewend zijn aan de cultuur waren we een Afrikaans kwartiertje laat bij de boot. Helaas wisten we niet dat er een soort van ophaalbrug(die i.p.v. omhoog naar de zijkant beweegt) overgestoken moest worden. Hierdoor zagen we de boot liggen, hadden we de kaartjes al in onze handen, maar we konden niet bij de boot komen. Heel toevallig stond er een vrouw van dat bootbedrijf aan onze kant en die belde op en regelde dat de boot op ons bleef wachten.

Hierdoor hebben zo’n 300 mensen op 10 Nederlanders mogen wachten. De oceaan was vrij wild die morgen en ook al heb ik een ijzeren stalen maag die nog nooit verslagen is door de deining had ik het toch lastig. De reden hier van lag natuurlijk bij het uitgaan de avond ervoor, kan me echt niets anders voorstellen. Niet iedereen van ons had het voor elkaar gekregen om haar maaginhoud te preserveren maar uiteindelijk kwamen we licht zwalkend op Robbeneiland. Omdat er verschillende van ons naar het toilet moesten en we het souvenirwinkeltje alvorens de rondleiding aandeden waren we als laatste bij de bussen. De tweede keer dus dat er op ons gewacht moest worden. De bustrip op het eiland was interessant maar daar is het ook mee afgedaan. We mochten heel even stoppen (5min) bij een heel mooi uitzicht op Kaapstad. Toen iedereen weer in de bus zat moesten wij nog instappen en dat was de laatste keer dat er op ons gewacht moest worden. Uiteindelijk kregen we ook nog een rondleiding door de gevreesde gevangenis zelf door een ex-gedetineerde.
Dit allemaal bij elkaar met busreis duurde drie kwartier en het was goed dat we er geweest waren maar het was geen ervaring die mij me hele leven zal bijbleven. Zodoende kan ik dus beamen wat Niek mij twee jaar geleden al zei.

Einde deel I